KTC 12.15 – Soms heb je van die recensies die niet geschreven hadden hoeven worden. Zo ook de recensie over de La Marzocco GS3 in de laatste editie van KOFFIETcacao. Los van het feit dat er eigenlijk niet veel verteld wordt over de machine zelf en dat anderen eigenlijk alles al over deze machine hebben geschreven, is de conclusie nog wel het allermooiste. Een eureka momentje zullen wij maar zeggen: De GS3 vergt namelijk wel wat van de techniek van de barista.
Het blijkt namelijk dat de GS3 een beetje humeurig wordt als de koffie niet goed verdeeld en getampt is. Dat de mechanische pre-infussie met zijn krachtige pomp dan voor kanaalvorming gaat zorgen, met een slechte espresso als gevolg.
Eureka momentje
“De GS3 vergt namelijk wel wat van de techniek van de barista”
Dat op zich is wel opvallend, want ik heb geleerd dat, afhankelijk van de boonsoort, het brandprofiel, het inregelen van de juiste maalstand, de juiste hoeveelheid in de basket, de juiste tampdruk, de juiste doorlooptijd, druk en temperatuur van het gefilterde water zorgt voor het perfecte kopje koffie. Er zijn dus veel variabelen om rekening mee te houden, maar omdat ik deze regel al jaren met veel succes toepas, lukt het mij niet alleen om prima koffie uit mijn GS3 te halen, maar ook uit mijn Rancilio. Die Rancilio Silvia is bijna 10 x goedkoper als mijn GS3 en toch blijkt dat dezelfde regel ook hier voor lekkere koffie kan zorgen.
Conclusie: Iedere koffiemachine wordt humeurig als de barista vanuit de basis niet de juiste stappen volgt en om tot die conclusie te komen hoef je toch echt niet een koffiemachine een dag op de pijnbank te leggen…
2 Replies to “Op de pijnbank van KoffieTCacao”