Ik ben voor het eerst op vakantie gegaan zonder enige vorm om zelf koffie te zetten. Dat is altijd een gok, als je niet weet wat je die week aan koffie te wachten staat. Maar gemak dient de mens en zeker als je op vakantie gaat, dus daarom was de keuze om deze keer licht te reizen dan ook snel gemaakt.
Ik zing het de vakantie wel even uit, dacht ik. ’t is maar een weekje, dus dat moet lukken. Nou, dat viel dus tegen, want al na de eerste dag begon het gebrek aan goede koffie mij behoorlijk parten te spelen. Ik kreeg namelijk een zeer slecht potje koffie voorgezet door onze plaatselijke Engelse gastvrouwen in Oostenrijk. Zo slecht, dat het dus meteen tijd was om in te grijpen!
Zij hadden de koffie namelijk met een Press Pot, ook wel bekend als Cafetière of French Press, gezet. Op zich moet dat geen probleem zijn, maar de kwaliteit van het bakkie gaf direct aan, dat deze dames absoluut geen kaas hadden gegeten, hoe met een Press Pot om te gaan. Ik kon het dus niet laten om direct uit te gaan leggen dat met de Press Pot, volgens de latinodelnorte stijl, het water net niet gekookt moest worden. Dat er één schepje per kopje in de Press Pot moest. Dat de timer op 4.30 gezet moest worden. Dat zodra je start drukt, je 30 ml water op de koffie giet en even doorroert voor een preïnfussie van 30 seconden. Dat deze preïnfussie de aroma en smaak ten goede komt. Dat je daarna het water er op giet tot de juiste hoogte afhankelijk van de schepjes koffie. In ons geval waren dat 8 schepjes en vulde ik het presspot na de preïnfussie tot het streepje van het getal acht. Dat je daarna meteen de press in de pot doet en aandrukt tegen de koffiekorst aan. Dat je daarna wacht tot de timer op 1 minuut staat en dan de press langzaam naar beneden drukt. En dat zodra de timer afgaat de koffie klaar is en dat je hem uit kunt schenken. Makkelijker kon ik ze het dus niet maken! Uit beleefdheid knikten zij allebei aandachtig luisterend tijdens mijn uitleg. Maar voor de zekerheid heb ik de rest van de vakantie de koffie maar zelf gezet.
Het is altijd weer opvallend hoe je met kleine ingrepen, aanpassingen of het volgen van procedures je kopje koffie alsnog naar een acceptabel niveau kunt brengen. Ik heb nu achteraf dus geen spijt gekregen van het thuis laten van de eigen mokapot met bonen en koffiemolen. Maar de volgende keer denk ik er toch weer iets beter over na of het thuis laten hiervan nu wel zo verstandig besluit is. Gelukkig was deze keer de Press Pot onze redder in nood!
