Fast food is eigenlijk nooit mijn ding geweest, maar nu ik wat ouder ben geworden en caloriecontrole vast onderdeel in mijn levensstijl is geworden, is het dus helemaal uit den boze. Maar nood breekt wetten en daarom kwam ik laatst na een zeer koude duik in een Duits meer in een McCafe terecht om op te warmen.
Ik was al 2 dagen verstoken gebleven van een goed bakkie koffie en begon toch echt wel ontwenningsverschijnselen te vertonen. Nu staat Mc bekend om zijn big en bold, ze maken er zelfs reclame mee op hun website. Dus ik had het kunnen weten, toen ik naïef als ik was er een grote cappuccino met een chocolade muffin bestelde om op te warmen.
“Het overgrote deel van de aanwezigen keek mij toch met vragende ogen aan. “Sieht aus wie eine Suppe” verduidelijkte ik hen”
Toch kon niets mij voorbereiden op de cappuccino ervaring die ik voorgeschoteld zou krijgen. “Big, bold” was precies de beschrijving van de oversized super soepkom met een op cappuccino lijkende inhoud, die ik voor mijn neus kreeg neergezet. Dat was even schrikken. “Koek en Zopie” riep ik spontaan in het Nederlands. De drie aanwezige landgenoten snapten meteen wat ik bedoelde en begonnen te lachen, maar omdat deze Mc in Essen stond, keek het overgrote deel van de aanwezigen mij toch met vragende ogen aan. “Sieht aus wie eine Suppe” verduidelijkte ik hen. Dat was begrijpbare taal, dus vrolijk knikten zij bevestigend.
Ik moet eerlijk zijn en ook toegeven dat de kou mij mild had gemaakt. De smaak viel mij mee, melk verduistert veel van de tekortkomingen in een espresso. De espresso daar en tegen was niet te drinken. Hij was bitter, bitter, bitter en bracht zijn tekortkoming onherroepelijk aan het licht. Maar ik had het zo koud dat iedere vorm van opwarming welkom was, dus slurpte ik deze gigantische soepkom gretig naar binnen. “Und René smeckt es?” vroeg Ulf, een Duitse collega die mijn voorliefde voor koffie kent. “Ach Ulf” antwoordde ik. “Ist sch**ss egal, Ich brauche Heizung!
“Da hast Du recht “ antwoordde Ulf en tevreden zakte hij weg in de loungy stoel van het McCafe. “Und was kommt jetzt?” verbrak Ulf na een paar minuten de stilte. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. “Sofort ein Rendez- Vous mit mein GS3!” antwoordde ik terwijl ik opstond om mijn rekening te gaan betalen en naar huis te gaan. Ulf knikte bevestigend terwijl hij naar mij op keek. “Lass sein René, diese Runde zahl Ich. Du muss nur fur Gute Kaffee Zahlen” Glimlachte hij. “Wenn Du verstehst wass Ich meine”
